Jest to największa grecka wyspa położona na Morzu Śródziemnym i piąta co do wielkości wyspa śródziemnomorska. Linia brzegowa ma długość ok. 1040 km. Największym miastem jest Heraklion liczący 140 730 mieszkańców. Na Krecie odkryto jedne z najstarszych, mające 5,7 mln lat ślady przodków człowieka. Kreta słynie z pięknej przyrody oraz ze wspaniałej pogody. Krajobraz wyspy tworzą skaliste wybrzeża przeplatające się z szerokimi, jasnymi plażami.

Historia Krety zaczyna się już w czasach neolitu. Okres osadnictwa na wyspie sięga minimum 12 000 lat. W epoce minojskiej zaczęły powstawać pierwsze pałace oraz tzw. wille - duże majątki ziemski. Nowe pałace zostają zniszczone około 1400 r. p.n.e. i od tej pory wyspą władają już Dorowie. Rzymianie próbowali podbić Kretę i udało im się to za drugim razem. Panowanie Rzymian było dla Krety okresem bardzo korzystnym, ponieważ stała się ona jednym z najważniejszych portów obsługujących szlaki handlowe łączące wschód z zachodem. Dzięki Rzymianom powstało na wyspie wiele miast, a najważniejszym z nich stała się Gortyna. Po podziale cesarstwa rzymskiego na część wschodnią i zachodnią, Kreta stała się prowincją senacką należącą do prefektury Illycurum. Późniejsza okupacja Arabska była jednym z trudniejszych okresów w historii Krety. Arabowie założyli miasto – fortecę Rab-al-Khan, a Heraklion stał się miejscem gdzie urządzano największy na morzu Śródziemnym targ niewolników. Za ich panowania wyspa zamieniła się w dużej części w gniazdo piractwa. Po przeszło 100 latach, cesarzowi bizantyjskiemu Nikeforosowi Fokasowi udało się pokonać Arabów. Bizantyjczycy założyli kilka nowych miast, a także  wspierali organizacje mnisich wspólnot oraz starali się zwiększyć liczbę chrześcijan na wyspie. Po osłabieniu Bizancjum, wyspa dostała się pod panowanie rycerzy Bonifacego, którzy sprzedali Kretę Wenecjanom za nędzne 1000 sztuk srebra. Wprowadzono nowy podział administracyjny, budowano drogi, odmulano porty oraz na wyspę, która przybrała charakter rolniczy, przybyło ok. 10 000 osadników. Nowa władza jednak nie spodobała się Kreteńczykom, co doprowadziło do 27 powstań. Podczas coraz większych osłabnięć Krety pod władzą Wenecji, na wyspę najechali Turkowie. Po dłuższym okresie walk, cała Kreta była w rękach Turków.  Wyspa zachowała swój rolniczy charakter. Wprowadzone zostaje prawo islamskie, nowy podział administracyjny  oraz zostają znacznie podwyższone podatki. Kreteńczycy kontynuują tradycje oporu. Na wyspie dochodzi do wielu mniejszych rewolt i większych powstań. W połowie XIX wieku władze tureckie (na skutek nacisków międzynarodowych) zmuszone są do ustępstw i reform m.in. za język urzędowy zostaje uznany język grecki. Po ataku Turków na cywilów wyspa zostaje podzielona na cztery strefy wpływów, kontrolowane przez ówczesne europejskie potęgi. Region Chania przydzielony zostaje Włochom, region Rethymnonu nadzorują Rosjanie, Heraklion Anglicy, a najdalej na wschód wysunięty region Sitia  - Francuzi. Pierwszy autonomiczny rząd wyspy przeprowadził wiele koniecznych reform. Walutą wyspy zostaje drahma, powstaje bank kreteński (Bank of Crete) oraz powołana zostaje policja. Kreta zostaje 1 grudnia 1913 roku częścią Państwa Greckiego. Po burzliwych latach wojny dla Krety, od 1974 roku w Grecji została przywrócona republika i rządy cywilne. Rząd stawia na turystykę. Od 1981 roku Grecja jest również członkiem Unii Europejskiej.

• Chania
• Stary Wenecki Port
• Latarnia Morska Faros
• Twierdza Firka Venetian Fortress

• Kościół św. Mikołaja

• Iraklion
• Pałac Minojski w Knossos
• Rocca a Mare Fortress
• Katedra św. Menasa w Heraklionie
• Kościół św. Tytusa

• Wąwóz Samaria

• Matala

• Rethymno

• Płaskowyż Lasithi

• Agios Nikolaos

• Klasztor Moni Arkadiou

• Plaża Elafonisi

• Balos i Gramvousa